زایمان زودرس

زایمان زودرس مهمترین مشکل در مامایی است که علل آن به خوبی شناخته شده نیست ولی حداقل 4 علت اصلی برای آن قابل تصور است:
1.التهاب/عفونت
2.کندگی جفت
3.استرس مادر و جنین
4.کشش مکانیکی زیاد رحم
خبر خوش این است که بیشتر زنان با تشخیص زایمان زودرس در 37 هفته یا بعد ار آن یعنی زمانی که جنین کاملا رسیده است زایمان می کنند.
دو تستی که فعلا برای پیشگویی زمان در دست است طول سرویکس (دهانه رحم) و فیبرونکتین جنینی است.
طول سریکس کمتر از 20 میلی متر، یا طول سرویکس 20-30 میلیمتر و فیبرونکتین مثبت با احتمال بالای زایمان زودرس را مطرح می کند.
تولد زودرس همراه با عوارض شدید برای نوزاد است که میتوان به بیماری های ریوی مزمن، خونریزی های مغزی،نکروز روده، فلج مغزی، اختلالات شناختی، مشکلات تحصیلی و... اشاره کرد.
پیشگیری از زایمان زودرس بسیار موثر تر از درمان آن است.بنا براین توصیه می شود جهت جلوگیری از زایمان زودرس قبل از بارداری:
از بارداری در سنین خیلی پایین یا خیلی بالا اجتناب شود، بین بارداری ها فاصله گذاری مناسب شود، فولیک اسید مصرف شود، رژیم غذایی مناسب باشد، BMI بالای 19 باشد، از الکل و مواد مخدر اجتناب شود، از بارداری های چند قلویی با دارو اجتناب شود ؛
و در زمان بارداری:
عفونتهای ادراری درمان شود، رژیم غذایی متعادل باشد، از الکل و مواد مخدر اجتناب شود، بیشتر از 39 ساعت کار در هفته انجام نشود، از شب کاری اجتناب شود، از طولانی ایستادن بیشتر از 3ساعت در روز دوری شود، دوش واژینال استفاده نشود.
در صورت تشخیص دردهای واقعی زودرس زایمانی بستری در بیمارستان شروع و درمانهای لازم الزامی است.
یکی از سوالاتی مکرری که مادران باردار اغلب می پرسند نیاز به تزریق "آمپول برای رسیدن ریه های جنین "است. در این مورد باید توجه داشته باشید که این آمپولی که در واقع کورتون است و تنها  در مواردی که تشخیص قطعی دردهای واقعی زایمانی زودرس داده شده است و یا احتمال زایمان زودرس طی یک هفته آینده قویا مطرح است، پس از بستری شدن در بیمارستان تجویز می گردد و استفاده از آن به صورت رایج و سرپایی توصیه نمی گردد.زیرا خود دارو عوارض متعددی دارد که میتواند برای سلامت مادر و جنین مضر باشد.